دررفتگی آرنج زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان‌هایی که مفصل را تشکیل می‌دهند به زور از تراز خارج می‌شوند – معمولاً زمانی که در هنگام زمین خوردن روی دستی دراز شده فرود می‌آیید. آرنج بعد از شانه در بزرگسالان دومین مفصل دررفتگی و در کودکان شایع ترین مفصل دررفتگی است.

کودکان نوپا ممکن است دچار دررفتگی آرنج شوند که گاهی اوقات به عنوان آرنج پرستار شناخته می شود، اگر با ساعد خود بلند شوند یا تاب بخورند.

اگر شما یا فرزندتان دچار دررفتگی آرنج هستید، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. اگر آرنج دررفته رگ‌های خونی و اعصابی را که به قسمت پایین بازو و دست خدمت می‌کنند، نیشگون بگیرد یا به دام بیاندازد، ممکن است عوارض ایجاد شود.

آرنج دررفته معمولاً بدون جراحی قابل ترمیم مجدد است. با این حال، اگر آرنج شما نیز شکسته باشد، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.

علائم:

علائم و نشانه های دررفتگی آرنج عبارتند از:

• درد شدید
• انحراف آشکار مفصل

کودکان نوپا با آرنج پرستار ممکن است تنها زمانی درد را تجربه کنند که آرنج آسیب دیده حرکت داده شود. کودک اغلب از استفاده از بازو اجتناب می کند و آن را کمی خمیده در کنار بدن نگه می دارد.

گاهی اوقات، آرنج فقط تا حدی دررفته است. دررفتگی جزئی می تواند باعث کبودی و درد در جایی که رباط ها کشیده شده یا پاره شده اند شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد:

اگر شما یا فرزندتان درد شدید یا انحراف آشکار مفصل آرنج دارید، فوراً به دنبال مراقبت پزشکی باشید.

علل:

در بزرگسالان، شایع ترین علل دررفتگی آرنج عبارتند از:

• سقوط. افتادن روی دست دراز می‌تواند استخوان بازو را از تراز در مفصل آرنج خارج کند.
• تصادفات وسایل نقلیه موتوری. همین نوع ضربه ممکن است زمانی رخ دهد که مسافران در تصادفات وسایل نقلیه موتوری به جلو برسند تا خود را قبل از برخورد مهار کنند.
• در کودکان یا نوجوانان، افتادن روی دست دراز نیز یکی از علل شایع دررفتگی آرنج است.

• در کودکان نوپا، آسیب اغلب زمانی رخ می دهد که یک حرکت کششی اضافی روی بازوی کشیده اعمال شود. علل چنین صدماتی عبارتند از:

• بلند کردن نامناسب تلاش برای بلند کردن یا چرخاندن یک کودک خردسال توسط بازوها می تواند باعث دررفتگی آرنج شود.
• کشیدن ناگهانی اگر کودک در حالی که دست او را گرفته اید، به طور ناگهانی از پله یا پله پایین بیاید، می تواند آرنج را از تراز خارج کند.

عوامل خطر:

• سن. آرنج کودکان خردسال بسیار انعطاف پذیرتر از آرنج بزرگسالان است. بنابراین برای آرنج‌های جوان‌تر راحت‌تر دررفته می‌شوند.
• وراثت برخی از افراد با رباط‌های آرنج متولد می‌شوند که شلتر از رباط‌های بیشتر افراد است.
• مشارکت ورزشی بسیاری از دررفتگی های آرنج مربوط به ورزش است. ورزش هایی که نیاز به تحمل وزن با بازوها دارند، مانند ورزش های کف ژیمناستیک، به ویژه برای دررفتگی آرنج خطرناک هستند.

عوارض

عوارض دررفتگی آرنج می تواند شامل موارد زیر باشد:

• شکست، شکستگی. نیرویی که باعث دررفتگی آرنج می شود ممکن است باعث شکستگی یکی از استخوان های آرنج نیز شود.
• اعصاب خرد شده به ندرت، اعصابی که در سرتاسر آرنج حرکت می‌کنند می‌توانند بین استخوان‌های دررفته یا در داخل مفصل گیر کنند یا زمانی که استخوان‌ها دوباره مرتب می‌شوند. فشار دادن اعصاب می تواند باعث بی حسی در بازو و دست شود.
• عروق گرفتار شده به ندرت، رگ‌های خونی که بازو و دست را تامین می‌کنند می‌توانند بین استخوان‌های دررفته یا در داخل مفصل تراز شده مجدداً گیر کرده یا گیر کنند. کمبود خون می تواند باعث درد شدید و آسیب دائمی بافت در بازو و دست شود.
• شکستگی های بیرون زدگی. در برخی از دررفتگی‌های آرنج، رباط کشیده شده، قسمت کوچکی از استخوان را از نقطه اتصال خود می‌کشد. این نوع آسیب بیشتر در کودکان دیده می شود.
• آرتروز. مفصل دررفته ممکن است در آینده بیشتر در معرض خطر ابتلا به آرتروز باشد.

جلوگیری:

از بلند کردن یا تاب دادن کودکان کوچک با بازوهای خود خودداری کنید.