وبلاگ

برای سالیان متمادی جراحی ستون فقرات به صورت جراحی باز انجام می شد. با این حال، پیشرفت‌های فن‌آوری جدید امکان درمان بیماری‌های کمر و گردن را با تکنیک‌های جراحی کم تهاجمی فراهم کرده است، که از طرق مختلفی از جمله زمان بهبودی سریع‌تر و کاهش خطر عوارض برای بیماران سودمند است.

جراحی کم تهاجمی ستون فقرات چیست؟

به جای برش قابل توجه و باز در جراحی های سنتی ستون فقرات، جراحی کم تهاجمی ستون فقرات، که به عنوان (میس)نیز شناخته می شود، از یک ابزار تخصصی به نام جمع کننده لوله ای برای رسیدن به ناحیه دقیق مورد درمان استفاده می کند. این یک لوله توخالی است که از طریق یک برش کوچک وارد می شود. این به جراح اجازه می دهد تا ناحیه مورد نظر را تجسم کرده و به آن دسترسی داشته باشد در حالی که آسیب کمتری به بافت و عضلات اطراف وارد می کند. ابزار جراحی و هر سخت افزار جراحی لازم مانند پیچ ​​یا میله را می توان از طریق کشنده وارد کرد و کل روش توسط فلوروسکوپی هدایت می شود. این به جراح ستون فقرات این امکان را می دهد که به طور دقیق ناحیه آسیب دیده را با دقت زیادی ترمیم و درمان کند.

جراحی کم تهاجمی ستون فقرات تنها در صورتی در نظر گرفته می‌شود که درمان‌های محافظه‌کارانه نتوانند نتایج موفقیت‌آمیزی ارائه کنند، و تنها در صورتی که پزشک شما بتواند منبع دقیق درد شما مانند فتق دیسک یا تنگی نخاع را مشخص کند. در مواردی که می توان منبع دقیق درد را جدا کرد، مزایای (میس) قابل توجه است. برش کوچکتر به معنای آسیب کمتر به عضلات اطراف ستون فقرات، کاهش خطر عوارض حین جراحی، عوارض کمتر پس از جراحی و زمان بهبودی سریعتر است.

آیا من کاندیدای جراحی کم تهاجمی ستون فقرات هستم؟

همه انواع جراحی ستون فقرات را نمی توان با تکنیک های کم تهاجمی انجام داد. در برخی موارد، جراحی سنتی یا تکنیک های غیرجراحی ممکن است همچنان به عنوان گزینه درمانی اولیه توصیه شود.

یک متخصص با تجربه ستون فقرات باید مناسب ترین نوع جراحی را برای نیازهای شما تعیین کند، اما برخی از شرایطی که (میس) ممکن است برای درمان استفاده شود عبارتند از:

• بیماری دژنراتیو دیسک

تمرینات در خانه راه مناسبی برای حفظ تناسب اندام ارائه می دهد - اما اگر آسیب ببینید چه اتفاقی می افتد؟ مراقبت از آسیب در خانه یک گام اساسی است که به شما کمک می کند در کوتاه ترین زمان روی پای خود بازگردید. به خواندن ادامه دهید تا در مورد آسیب های تمرینی رایج و مراحلی که می توانید برای ریکاوری در خانه خود بردارید بیشتر بدانید.

آسیب های رایج تمرین خانگی:

چند آسیب رایج پزشکی ورزشی وجود دارد که باید مراقب آنها باشید:

• آتل ساق پا: شین اسپلینت یکی از شایع ترین آسیب های دویدن است. آنها پارگی های کوچکی در عضلات پایین ساق پا هستند که به دلیل بارگذاری بیش از حد عضلات ساق پا، استخوان ساق پا یا تاندون ها ایجاد می شوند. شین اسپلینت معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد یا افزایش تمرین ایجاد می شود. علائم شایع شامل ضربان، درد یا حساسیت در امتداد قسمت داخلی ساق پا است. درد اغلب در شروع دویدن شدید است اما پس از شل شدن عضلات از بین می رود.
• کشیدگی روتاتور کاف: کشیدگی روتاتور کاف معمولاً به دلیل اشتباهات برنامه تمرینی، فرم نامناسب یا پیشرفت بیش از حد وزن ایجاد می شود. اگر روتاتور کاف به درستی درگیر نشده باشد، کشش دلتوئید به سمت بالا ممکن است قسمت بالایی کاف را در برابر تیغه شانه ای که با استخوان یقه به سمت بالا می آید، بگیرد. این اغلب منجر به التهاب و تورم تاندون می شود که ممکن است باعث ناراحتی شود.
• درد لگن: کشیدگی فلکسور لگن معمولاً به دلیل دویدن بیش از حد در سربالایی، حجم تمرین بیش از حد یا سفتی در ناحیه لگن است. فعالیت هایی مانند زومبا و دویدن جایی است که خم کننده های لگن تحت بیشترین فشار قرار می گیرند. بسیاری از افرادی که این نوع آسیب را دارند ممکن است پس از ثابت ماندن دچار اسپاسم عضلانی، تورم یا کبودی در اطراف ناحیه لگن و سفتی شوند.
• رگ به رگ شدن مچ پا: رگ به رگ شدن مچ پا ممکن است در حین فعالیت هایی که در حال پیاده روی یا ورزش روی سطح ناهموار هستید، مانند پیاده روی، رخ دهد. علائم رایج این نوع آسیب مچ پا شامل تورم، درد و محدودیت دامنه حرکتی است.

<